Wspólnota braci franciszkanów mieszka i służy ubogim w pięciu wagonach z lat 40.
W neapolitańskiej dzielnicy Scampia od 1976 roku mieszka wspólnota franciszkanów. Chętnie przyjmują to, co dla innych jest bezużyteczne: owoce i warzywa nienadające się do sprzedaży, produkty na granicy przydatności do spożycia, a nawet pociąg należący niegdyś do Ferrovia dello Stato, czyli kolei państwowych.

Pociąg składa się z 5 przepięknych wagonów z lat czterdziestych, które zostały przerobione na klasztor, znany jako „Przystanek duszy”. Wagony funkcjonują jako kaplice, cele, konfesjonał, warsztat oraz sale odwiedzin dla gości. A wszystko to pośrodku ogrodu, którego część przeznaczono pod uprawę warzyw i owoców.

Wspólnotę tworzy 8 braci mniejszych reformatów żyjących w tym klasztorze w całkowitym ubóstwie. Poświęcają się modlitwie i opiece nad najbardziej potrzebującymi. Starają się w życiu codziennym naśladować swojego założyciela św. Franciszka z Asyżu, „uwielbiając Pana wraz z całym stworzeniem”.

Symbol prostoty i przemijania

Dzielnica zamieszkiwana przez zakonników nie cieszy się dobrą sławą z powodu przestępczości i ubóstwa. Dlatego wychodzą oni na ulice i starają się zbliżyć do mieszkańców, wysłuchać ich, pocieszyć w tej trudnej rzeczywistości, w jakiej przyszło im żyć.

Bracia posługują również w pobliskiej parafii, w więzieniach i szpitalach. Nie używają pieniędzy, w darze przyjmują tylko koce i jedzenie, które przyrządzają w starym piecu opalanym drewnem. Wszystko, czego sami nie wykorzystują, oddają potrzebującym.

W wywiadzie udzielonym włoskiemu dziennikowi Famiglia Cristiana brat Carlo określił, iż „pociąg – będący siedzibą wspólnoty – symbolizuje nieustanną wędrówkę oraz prostotę i przemijanie”.

Dodał, że „za pomocą tych wartości staramy się przywrócić duchowość i nauczanie św. Franciszka. Choć nie ruszamy się, jesteśmy stale w podróży, ponieważ niczego nie posiadamy i nigdzie nic nas nie zatrzymuje”.

Maria Paola Daud
źródło: aleteia